Plan:
- Öğretmen, belli bir çatışma, tartışma ya da gerilim potansiyeli olan bir durumu anlatır.
Örnekler:
a) Okulda, iki öğrenci, biri bilmeyerek diğerinin kurşun kalemini kırdığı için kavga eder.
b) Boş zamanda, iki yerli çocuk veya genç, iki sonradan gelenlerle dalga geçer.
c) Köken ülkede tatilde: orada yaşayan iki genç, tatile gelen genç kızla dalga geçer.
d) evde akşam yemeğinde: çocuk ebeveyninin kesinlikle istemediği bir şey ister (örneğin bir köpek veya diskoya gitmek). - Öğrencilerin bu durumda nasıl tepki vereceği sorusuna ilişkin grup ya da sınıf tartışması. Olası soru ve fikir: Bu durumda kendini nasıl hissederdin? Neler düşünürdün? Somut olarak nasıl davranırdın? Gerçekçi çözümler nelerdir?
- Dilsel kalıplara ilişkin olası görüşme, bkz. aşağıda “notlar”.
- Tek tek sunumlarda hangi kriterlere önem verilmesi gerektiği üzerine kısa tartışma (örneğin çözümün akla yatkınlığı; dilin niteliği; anlaşılırlık vs.). Kriterler şeffaf ve öğrenciler tarafından bilinmelidir. Buraya çok uygun olan kriterler çizelgeleriyle çalışma için bkz. giriş bölümünde 4c.
- Öğrenciler gruplara bölünür (ya da kendi başlarına grup oluştururlar). Sunum hazırlama süresi 10–15 dk.; gösterilerinin süresi en fazla 5–8 dakikadır.
- Gruplar buldukları çözümlerini oynarlar. Her sunum sonrası (ya da, grup sayısı azsa: en sonunda) diğer öğrenciler kriter odaklı geri bildirim yaparlar.
Seçenekler:
- Giriş ve oyun yönergesi olarak hikâye yerine, heyecan dolu bir durumu gösteren bir resim kullanılabilir.
- Çıkış durumları, tabi öğrenciler tarafından da önerilebilir.
Notlar:
- Konu/İçerik tartışılması sonrasında konuya bağlı olarak ilgili sahne için kullanılan konuşma kalıplarının görüşüldüğü bir tur yararlı olacaktır. Bu, konuya ilişkin kelime dağarcığı ya da tartışırken yararlı olan konuşma kalıpları da olabilir. Bkz. girişte bölüm 2c.
- Çatışmanın çözümünü konu edinen oyun yönergeleri, sosyal beceriyi özel bir biçimde geliştirir; bkz. “Kültürlerarası Yeterlikler” konulu Kitapçık 4’te 1.5, 2.6, 4.7, 5.2, 5.5, 5.7 ve 6.7.