Shënim paraprak:
Kjo sekuencë paraqet një thellim dhe zbatim praktik të 1.1–1.3. Kjo duhet të përsëritet disa herë. Për shkak të karakterit të saj zbavitës, ajo jo vetëm që është e përshtatshme për ngritjen e vetëdijes gjuhësore, por shërben edhe për të shtendosur pak mësimin.
Rrjedha:
- Mësuesi/-ja bën një hyrje, detyra:
«Ku, kur dhe cila formë/cili variant i gjuhës sonë (dialekt/gjuhë standarde) përshtatet, këtë e kemi diskutuar tanimë imtësisht. Tani duam të zbulojmë skena të vogla /skeçe. Ju jeni gjithashtu të mirëpritur të mendoni për situata ku dikush e zgjedh formën e gabuar gjuhësore, e cila sjell skeçe argëtuese!» - Eventualisht mund të mblidhen disa shembuj në klasë, sidomos për përdorim ‚të papërshtatshëm‘ të një varieteti (Shembuj: Kur i adresohemi një mësuesi ose një mjekeje me ‚Hej ti‘, ose nënës duke e lutur me «A do të ishit ju lutem aq e mirë sa …»).
- Në grupe të vogla me mosha të përziera, nxënësit shpikin dhe provojnë skena të vogla për përdorimin e (pa)-përshtatshëm të njërit prej varianteve (koha: rreth 10 minuta).
- Disa ose të gjitha grupet i luajnë skenat e tyre. Kjo pasohet nga një diskutim i shkurtër: Pse ishte këtu zgjedhja e varieteteve e përshtatshme (ose pse jo); cila ishte arsyeja për anën komike (nëse nuk përdoret siç duhet)?