Ky proces ndëraktiv i përpunimit të tekstit është i njohur për shumë N nga mësimi i rregullt. Është shumë i përshtatshëm edhe për mësimin në gjuhën amtare ngase e përkrah kompetencën në gjuhën standarde dhe vetëdijen ndaj së njëjtës.
a) Parakusht është që N të kenë shkruar një tekst (mundësisht jo më të gjatë se një faqe). Kush e ka përfunduar tekstin e tij e mëson së pari që ta lexojë mirë. Pastaj ai/ajo kërkon një ose dy partner/e që t‘i përpunojë me ta këto skica. (Varianti: M i formon ekipet redaktuese.)
b) Tek ekipet redaktuese vjen njëri pas tjetrit nga një fëmijë. Ai/ajo ua lexon së pari tekstin si tërësi të tjerëve dhe i paraqet tri pyetjet vijuese (pyetjet të shënohen në tabelë ose në shirita letre ose të jepen si kopje): A e keni kuptuar ju tekstin? Çfarë duhet të formuloj unë më qartë? Çfarë është mirë çfarë ende jo aq? Fëmija merr shënime për shpërfaqjet.
c) Pastaj teksti do të përpunohet fjali për fjali. Pyetjet këtu: a është fjalia e kuptueshme? A është gjuhësisht korrekte (format, ndërtimi i fjalisë)? A ka fjalë më të mira? A është i saktë drejtshkrimi? (të shfrytëzohet fjalori!)
d) Pastaj vjen fëmija tjetër në rend me tekstin e tij.
e) Kur të jenë diskutuar të gjitha tekstet në grup, atëherë N e bëjnë përpunimin dhe e shkruajnë versionin e përmirësuar të tekstit të tyre. Ky korrigjohet në fund nga M dhe shoqërohet me një koment. Në vazhdim duhet që tekstet të jenë të arritshme për nxënësit tjerë, krahaso këtu më poshtë nr. 12 (referim adresash)